Mediation is een vrijwillig proces. Dit houdt in, dat er geen verplichting is voor beide partijen om deel te nemen aan een mediation. Partijen stemmen beiden in met de inzet van mediation en committeren zich vrijwillig aan de regels van het proces. Dit klinkt eenvoudig en duidelijk maar de praktijk is weerbarstiger.
Vandaag laaiden de emoties weer hoog op in een mediationproces bij een onderwijsinstelling. Het betrof een conflict tussen een medewerkster en haar leidinggevende. Tijdens een emotionele uitbarsting van de medewerkster gaf ze aan, dat ik wel had aangegeven, dat de mediation vrijwillig was, maar dat ze dat gevoel helemaal niet had. De leidinggevende had mediation voorgesteld en ze durfde niet te weigeren. Ze was er niet van overtuigd dat de gesprekken zinvol zouden kunnen zijn. Ze ging er van uit, dat er toch weer niet naar haar geluisterd zou worden. Ze voelde zich machteloos en onrechtvaardig behandeld. Ze was enorm boos.
Onder boosheid en kritiek op de ander zitten meestal onvervulde behoeftes.
Ze had heel veel moeite met haar eigen emoties. Zodra de emoties zo groot zijn, weet ik dat het nu gaat om iets wat heel belangrijk is voor haar en dat het haar belangen en behoeftes raakt. Onder boosheid en kritiek op de ander zitten meestal onvervulde behoeftes. Zoals zovelen vond ze het heel moeilijk om haar behoeftes duidelijk te maken. Ze was altijd bezig met de behoeftes van anderen, niet met haar eigen behoeftes. Ze kon er ook heel moeilijk woorden aan geven. Door haar een lijst met woorden met behoeftes voor te leggen kon ze aangeven wat ze wilde.
Respect. Waardering. Eerlijkheid.
Alleen al het aangeven van deze behoeftes waren voor haar een enorme overwinning.
De volgende stap was om aan te geven wat ze van de leidinggevende verwachtte dat hij concreet zou kunnen doen. Daar moest ze over nadenken. Ze had tijd nodig om wat er gebeurd was te verwerken en om de volgende stap te kunnen maken.
We trekken de agenda voor het plannen van een volgende sessie.